-Co? Zgubiliśmy się?- Starzec zaśmiał się.- Dobrze już się nie śmieje... Wiem, że śmierdzę, w końcu jestem żebrak! Mój zawód tego wymaga! Gdzie idzie?!- Dziadek złapał cię za rękaw i pociągnął w ciemny kąt między domami.
Z uliczki, do której się kierowałeś wyszło pięciu mięśniaków z tasakami. Wstrzymujesz oddech nie tylko dlatego, że odór starca jest nie do wytrzymania, ale też ze strachu. Kiedy robi się bezpiecznie żebrak wychodzi z cienia i rozgląda się.
-Już bezpiecznie. Uff... O mały włos, a by cię zasiekli!
-A ciebie nie?- Pytasz i bierzesz głęboki oddech.
-Mnie? He, he... Po co? Śmierdzę i grosza przy duszy nie mam! Daliby mi kopa w rzyć i tyle.
-Jak ci na imię?
-Mów mi Bury...
-Przydasz mi się Bury- stwierdzasz i dajesz żebrakowi parę monet.- Ale spróbuj mnie wykiwać to...
-Klient mój pan! To co mam robić?
-Prowadź do.../Powiedz mi o...